Bukavu, Oost-Congo, 31 oktober 2006.

Beste allemaal,

Hier ben ik weer na enkele werkdagen voor de verkiezingen. Bedankt voor reacties van jullie zijde.

Sinds vrijdag voormiddag, toen ik mijn eerste bericht stuurde, begon het verkiezingswerk. Men had mij  samen met mijn congolese partner Cicéron Mulimbwa Cidorho het centrum van Bukavu toegewezen, en wel de wijk Ibanda. Cicéron stelde me voor op vrijdagmiddag een wandeling te maken langs enkele stembureaus om een indruk te krijgen wat ons te wachten stond. Cicéron is advocaat en werkt voor “Jérémie”, een NGO die zich inzet voor de Rechten van de Mens, o.a. voor verkrachte vrouwen en meisjes.

Tijdens de wandeling heb ik weer kennis gemaakt met de bekende potopoto, de rode aan je schoenen plakkende grond, want alleen de hoofdstraat is redelijk goed, de rest van de wegen hebben ooit asfalt gekend, er is hier en daar iets van over, de rest zijn gaten en modder als het geregend heeft.

Dat verwacht je niet in het centrum van de stad, maar zo is het nu eenmaal in een stad die lange jaren van oorlogen gekend heeft. De eerste school waar verkiezingen gehouden worden ligt in een vroeger moeras, die vol gebouwd is. Alle materiaal voor de verkiezingen is aangekomen en in een magazijn opgeslagen.

Voor de deur staan sinds donderdag 26 oktober 3 soldaten op wacht; en dat is zo bij alle centra van de 50.000 stembureaus in het hele land. Ieder Centrum bestaat uit zo’n 5 tot 7 stembureaus. Het is een echte brousseschool, kleine klassen met gammele banken en een zandvloer, geen elektriciteit.

Dus voor het tellen van de stemmen, op de avond van de verkiezingsnacht zullen er kaarsen aan te pas moeten komen, zoals de vorige keer bij de eerste ronde van de presidents-verkiezingen.

Het materiaal is uit het buitenland aangevoerd in 7 grote platte dozen van 1 meter breed en anderhalve meter lang en ongeveer 30 centimeter hoog. Daarin zitten de 2 kartonnen doorzichtige urnen om de stembiljetten in te deponeren, de 4 kartonnen stemhokjes, de in te vullen stembiljetten voor de president met de 2 namen: Kabila en Bemba en de stemkaternen van 6 grote vellen papier (A3 formaat) met de foto' s en namen van 224 kandidaten voor de 5 zetels in de provinciale staten.

Verder zit er onzichtbare inkt bij en alles wat erbij komt kijken, stempelkussens, stempels, een lamp voor 's avonds en 's nachts voor het tellen van de stemmen, allerlei formulieren waarop verslag gemaakt moet worden van:

(1) het stemmen

(2) het tellen van de presidentsstemmen en

(3) het tellen van de provinciale stemmen.

We lopen naar het tweede verkiezingscentrum, een Methodistenschool. Het is een beter gebouw met cementen vloeren, ook hier zijn 6 stembureaus. Behalve politieagenten houden nog twee agentan van het Nationaal Informatie Centrum, of van het Generale Bevolkingscentrum de wacht; en zullen zij op de verkiezingsdag zorgen voor ordehandhaving - indien vereist. Ons rayon op zondag zal 10 verkiezingscentra en 53 verkiezingsbureaus omvatten.

Op de weg terug naar huis passeert ons een rij motoren en auto's die campagne voeren voor Bemba. Dat is zeldzaam hier; het zijn vooral campagnewagens en stoeten voor Kabila en voor provinciale kandidaten.

De stad hangt vol affiches met foto's van de kandidaten, er is niet overheen geplakt, men respecteert elkaar. Het is de laatste campagnedag, want morgen mag er geen campagne meer gevoerd worden. Vannacht moeten alle affiches, spandoeken etc. weggehaald worden; en dat blijkt de volgende morgen ook het geval te zijn, op een enkele uitzonderen na. Er blijven nog wat affiches van Bemba hangen, misschien omdat niemand met hem te maken wil hebben.

Op zaterdag verzamelen alle waarnemers voor Bukavu zich. Er gaan 9 stellen per auto naar alle hoeken van de stad om waar te nemen hoe het in de verkiezingscentra en bureaus staat met de voorbereidingen. Als we de stad inrijden, komen we langs de lange stoet  van 4 à 5 duizend mensen die rond de afbeelding van Mgr. Muzigirwa op het naar hem genoemd plein 

Hij is 10 jaar geleden gedood door Rwandese soldaten, hij was een vurig voorvechter van vrede en sprak zich er duidelijk voor uit. De manifestatie wordt gehouden vlak vóór de verkiezingen om de mensen op te roepen te gaan stemmen voor vreedzame mensen.

Onderweg hebben we ook nog een keer in de potopoto vastgezeten, en wilden enkele jongens ons graag eruit duwen voor wat centen.

Nu is het drie uur later, ik was mijn getypte teksten kwijt, maar de secretaris vond de tekst toch ergens terug. We gaan dadelijk naar het avond-eten en daarna een glaasje drinken. En morgen vroeg om 8 uur vertrek ik uit Bukavu naar Rwanda.

Dus kan ik mijn verhaal niet verder afmaken, dat doe ik wel als ik weer thuis ben.  Beste groeten en tot spoedig,

Cor.